Het verhaal van Ibrahim, vrede zij met hem: Reis van het monotheïsme, het breken van afgoden en het bouwen van de Kaaba
In de annalen van de grote profeten staat Ibrahim, vrede zij met hem, hoog als profeet en boodschapper, door God uitverkoren om een imam voor de mensen te zijn en een symbool van zuiver monotheïsme. Zijn verhaal is niet zomaar een verhaal dat verteld moet worden, maar een school van geloof, vol grote beproevingen en offers, waarin de hoogste betekenissen van onderwerping aan Gods bevel en zekerheid van Zijn belofte werden gemanifesteerd. Zijn leven was een voortdurende reis om mensen uit te nodigen God alleen te aanbidden en de aarde te zuiveren van de gruwel van polytheïsme.
Op zoek naar de waarheid in de tijd van Jahiliyyah
Abraham, vrede zij met hem, werd geboren in het land Babylon, in een volk dat ondergedompeld was in de aanbidding van afgoden en planeten, en zijn vader (Azer) was een afgodenmaker. Al op jonge leeftijd vond zijn hart geen troost in deze valse afgoden. Hij begon te mediteren over het koninkrijk van de hemel en de aarde, overpeinsde de heldere sterren, de verlichte maan en de stralende zon, en vroeg zich af: Zijn dit de ware goden?
Bewijs: De Koran beschrijft deze intellectuele reis in Soera Al-An’am:
وَكَذَٰلِكَ نُرِي إِبْرَاهِيمَ مَلَكُوتَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَلِيَكُونَ مِنَ الْمُوقِنِينَ (75) فَلَمَّا جَنَّ عَلَيْهِ اللَّيْلُ رَأَىٰ كَوْكَبًا ۖ قَالَ هَٰذَا رَبِّي ۖ فَلَمَّا أَفَلَ قَالَ لَا أُحِبُّ الْآفِلِينَ (76) فَلَمَّا رَأَى الْقَمَرَ بَازِغًا قَالَ هَٰذَا رَبِّي ۖ فَلَمَّا أَفَلَ قَالَ لَئِن لَّمْ يَهْدِنِي رَبِّي لَأَكُونَنَّ مِنَ الْقَالِّينَ (77) فَلَمَّا رَأَى الشَّمْسَ بَازِغَةً قَالَ هَٰذَا رَبِّي هَٰذَا أَكْبَرُ ۖ فَلَمَّا أَفَلَتْ قَالَ يَا قَوْمِ إِنِّي بَرِيءٌ مِّمَّا تُشْرِكُونَ (78) إِنِّي وَجَّهْتُ وَجْهِيَ لِلَّذِي فَطَرَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ حَنِيفًا ۖ وَمَا أَنَا مِنَ الْمُشْرِكِينَ (79)
(Soera al-An’am: 75-79).
Ibrahiem, vrede zij met hem, werd door zijn gezonde instincten en Gods leiding geleid naar het monotheïsme van de Schepper en dat er geen god is dan God.
Het polytheïsme onder ogen zien: Afgoden breken en zijn volk uitdagen
Nadat hij zekerheid in zijn hart had gevestigd, begon Ibrahiem, vrede zij met hem, zijn oproep aan zijn volk op een wijze manier, waarbij hij hen probeerde te overtuigen van de verdorvenheid van hun geloof. Hij riep zijn vader zachtjes en toonde hem de dwaling van afgoderij, maar zijn vader weigerde koppig.
Ibrahiem was niet tevreden met prediken met zijn tong, maar besloot zijn volk de nutteloosheid van hun afgoden te bewijzen. Op de dag van hun feest, toen zij uitgingen om feest te vieren, ging Ibrahiem hun tempel binnen en vernietigde alle afgoden, behalve een grote, om hun het bewijs van hun onmacht te laten zien.
Bewijs: De Koran vermeldt deze gebeurtenis in Soera al-Anbiya:
فَجَعَلَهُمْ جُذَاذًا إِلَّا كَبِيرًا لَّهُمْ لَعَلَّهُمْ إِلَيْهِ يَرْجِعُونَ (58) قَالُوا مَن فَعَلَ هَٰذَا بِآلِهَتِنَا إِنَّهُ لَمِنَ الظَّالِمِينَ (59) قَالُوا سَمِعْنَا فَتًى يَذْكُرُهُمْ يُقَالُ لَهُ إِبْرَاهِيمُ (60) قَالُوا فَأْتُوا بِهِ عَلَىٰ أَعْيُنِ النَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَشْهَدُونَ (61) قَالُوا أَأَنتَ فَعَلْتَ هَٰذَا بِآلِهَتِنَا يَا إِبْرَاهِيمُ (62) قَالَ بَلْ فَعَلَهُ كَبِيرُهُمْ هَٰذَا فَاسْأَلُوهُمْ إِن كَانُوا يَنطِقُونَ (63) فَرَجَعُوا إِلَىٰ أَنفُسِهِمْ فَقَالُوا إِنَّكُمْ أَنتُمُ الظَّالِمُونَ (64) ثُمَّ نُكِسُوا عَلَىٰ رُءُوسِهِمْ لَقَدْ عَلِمْتَ مَا هَٰؤُلَاءِ يَنطِقُونَ (65)
(Soera al-Anbiya: 58-65).
Dit was een overtuigend argument van Ibrahim, vrede zij met hem, maar zijn volk nam zijn toevlucht tot geweld in plaats van de waarheid te erkennen.
Geplaagd door vuur: Het wonder van goddelijke bescherming
Ibrahims volk was erg boos over zijn vernietiging van hun afgoden en besloot hem levend te verbranden. Ze verzamelden veel hout, bouwden een groot vuur zoals er nog nooit een was gezien en gooiden Ibrahiem erin met een katapult.
Op dit moeilijke moment, toen Ibrahim in het vuur werd geworpen, had hij alleen zijn Heer om op te vertrouwen. Hij zei zijn onsterfelijke zin: “Hassabi Allah en Naim al-Wakeel.” Toen kwam het goddelijke bevel dat de aard van het vuur veranderde, waardoor het noch brandde noch schaadde.
Bewijs: Allah Almachtig zegt in Soerah Al-Anbiya:
قَالُوا حَرِّقُوهُ وَانصُرُوا آلِهَتَكُمْ إِن كُنتُمْ فَاعِلِينَ (68) قُلْنَا يَا نَارُ كُونِي بَرْدًا وَسَلَامًا عَلَىٰ إِبْرَاهِيمَ (69) وَأَرَادُوا بِهِ كَيْدًا فَجَعَلْنَاهُمُ الْأَخْسَرِينَ (70)
(Soera al-Anbiya: 68-70).
Ibrahiem, vrede zij met hem, kwam gezond en wel uit het vuur, wat een opmerkelijk wonder was en een duidelijk bewijs van de oprechtheid van zijn profetie en de grootheid van God die Zijn dienaren beschermt. Maar zijn volk bleef ondanks dit teken koppig en ongelovig.
De gezegende migratie: Bouwen aan een monotheïstische natie
Nadat hij het vuur had overleefd, besefte Ibrahiem (vrede zij met hem) dat het geen zin had om bij zijn ongelovige volk te blijven. Hij, samen met zijn vrouw Sarah en zijn neef Lot, migreerde van Babylon naar het land van de Levant, vervolgens naar Egypte en vervolgens terug naar de Levant, om de oproep van het monotheïsme door het hele land te verspreiden. Deze migraties maakten deel uit van Gods plan om Ibrahim voor te bereiden om de Imam en stichter van de monotheïstische natie te worden.
De kwelling van het slachten: Het toppunt van overgave en opoffering
Een van de grootste beproevingen waaraan Ibrahiem, vrede zij met hem, werd onderworpen en die de mate van zijn absolute onderwerping aan het bevel van zijn Heer toonde, was Gods bevel om zijn zoon Ismaëlaf te slachten, nadat God hem op hoge leeftijd en na lang wachten aan hem had gegeven. Ibrahiem zag het visioen en wist dat het Gods bevel was.
Abraham legde de zaak voor aan zijn zoon Ismaël, die een voorbeeld was van een rechtvaardige en gehoorzame zoon. Ismaël antwoordde met zekerheid en toestemming: “O vader, doe wat u bevolen wordt en u zult mij, als God het wil, onder de geduldigen vinden” (Al-Safat: 102).
Toen Abraham, vrede zij met hem, zijn zoon op zijn voorhoofd wierp als voorbereiding op de slachting, greep God in en verloste hem met een groot offer.
Bewijs: De Heilige Koran beschrijft deze majestueuze situatie in Surah al-Safat:1
فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ السَّعْيَ قَالَ يَا بُنَيَّ إِنِّي أَرَىٰ فِي الْمَنَامِ أَنِّي أَذْبَحُكَ فَانظُرْ مَاذَا تَرَىٰ ۚ قَالَ يَا أَبَتِ افْعَلْ مَا تُؤْمَرُ ۖ سَتَجِدُنِي إِن شَاءَ اللَّهُ مِنَ الصَّابِرِينَ (102) فَلَمَّا أَسْلَمَا وَتَلَّهُ لِلْجَبِينِ (103) وَنَادَيْنَاهُ أَن يَا إِبْرَاهِيمُ (104) قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْيَا ۚ إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ (105) إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ الْبَلَاءُ الْمُبِينُ (106) وَفَدَيْنَاهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ (107)
(Surat al-Safat: 102-107).
Deze test was een bewijs van Ibrahims status bij God en zijn grote geduld en onderwerping, en deze houding werd vereeuwigd in het ritueel van Eid al-Adha, dat moslims elk jaar in acht nemen.
Bouwen aan de Kaaba: Unitarisch Universalistisch Centrum
Een van de grootste prestaties van Ibrahim, vrede zij met hem, was de bouw van de Kaaba in Mekka. God beval hem dit huis te bouwen om het eerste huis te zijn dat voor mensen werd gebouwd, en een plaats waar moslims samenkomen om God alleen te aanbidden. Ibrahim bouwde de Kaaba samen met zijn zoon Ismaël, terwijl zij in gehoorzaamheid aan God werkten en tot hun Heer baden voor acceptatie en zegen.
Bewijs: De Almachtige God zei:
وَإِذْ يَرْفَعُ إِبْرَاهِيمُ الْقَوَاعِدَ مِنَ الْبَيْتِ وَإِسْمَاعِيلُ رَبَّنَا تَقَبَّلْ مِنَّا إِنَّكَ أَنتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (127) رَبَّنَا وَاجْعَلْنَا مُسْلِمَيْنِ لَكَ وَمِن ذُرِّيَّتِنَا أُمَّةً مُّسْلِمَةً لَّكَ وَأَرِنَا مَنَاسِكَنَا وَتُبْ عَلَيْنَا إِنَّكَ أَنتَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ (128)
(Soera al-Baqarah: 127-128).
God beval hem ook om de mensen op te roepen tot de hadj, zodat de Kaaba een qiblah voor de moslims zou zijn, een wereldwijd spiritueel centrum van het monotheïsme en een constante herinnering aan de zuivere boodschap van Abraham.
Conclusie: Vader der Profeten en Grondlegger van het Monotheïsme
Het verhaal van Ibrahim, vrede zij met hem, is een veelomvattend geloofsverhaal dat ons de betekenis leert van zuiver monotheïsme, mooi geduld, opoffering omwille van God en onderwerping aan Zijn bevelen, hoe moeilijk die ook mogen zijn. Ibrahim was de vader van de profeten en een voorbeeld van de gelovige die het polytheïsme confronteert met bewijzen en argumenten en die standvastig blijft in de waarheid, ongeacht de uitdagingen. Zijn hele leven was een praktische uitnodiging aan God en een presentatie van de principes waarop de religie van de Islam is gebaseerd, waardoor hij een rolmodel is voor iedereen die het pad van geloof en zekerheid wil volgen.
Wat is de belangrijkste les die je hebt geleerd uit het verhaal van Ibrahim en zijn oprechtheid in het monotheïsme?
