Het verhaal van de Farao: De arrogante tiran en het lot van de onderdrukkers
In het tijdloze verhaal van de Koran is er geen tiran zoals de Farao, die herhaaldelijk wordt genoemd als symbool van grof onrecht, blinde arrogantie en schaamteloze ondankbaarheid voor Gods zegeningen. Zijn verhaal is niet zomaar een voorbijgaand historisch verhaal uit het verleden, maar een tijdloze les die tijd en ruimte overstijgt, die laat zien hoe absolute macht en arrogant gezag de menselijke ziel kunnen corrumperen tot het punt waarop goddelijkheid wordt geclaimd, en hoe onvermijdelijk het lot is van de onderdrukkers, hoe lang hun macht en tirannie ook duurt. Het is een verhaal van een eeuwige strijd tussen absolute onrechtvaardigheid, die geen grenzen kent, en de geopenbaarde waarheid, waarin valsheid niet van tussen zijn handen of van achter hem komt, waarin de grootheid van God Almachtig en Zijn absolute vermogen zich manifesteren in de overwinning van de zwakken en geduldigen en de vernietiging van de arroganten en ondankbaren.
Een arrogante koning en onrechtvaardige slavernij: Egypte onder de Farao vóór Mozes
Farao was koning van Egypte en zijn arrogantie, trots en verwaandheid gingen zo ver dat hij het godschap en de goddelijkheid voor zichzelf opeiste, zoals hij tegen zijn volk zei: “Ik ben jullie opperste Heer” (Al-Nazarat: 24): “Ik ben jullie opperste Heer” (Al-Nazarat: 24), en hij zei: “Ik heb voor jullie geen andere god naast mijzelf geleerd” (Al-Qur’an: 38). Hij legde zijn absolute gezag over zijn volk op en maakte slaven van de Israëlieten, de nakomelingen van de profeet Jakob, vrede zij met hem, die sinds de tijd van Jozef, vrede zij met hem, in Egypte woonden. De Farao maakte hen tot een kwetsbare groep in zijn land, door hen de zwaarste martelingen en vernederingen op te leggen, hen te gebruiken voor zware arbeid en grote bouwwerken, hun pasgeboren mannelijke kinderen af te slachten en de vrouwtjes in leven te houden. Deze brute vervolging kwam voort uit een visioen dat de Farao zag, of een profetie die hij van zijn priesters had gekregen, die aangaf dat een kind dat uit de Israëlieten geboren zou worden, de oorzaak van zijn ondergang zou zijn.
Koranbewijs: De Koran beschrijft zijn toestand en de toestand van zijn volk onder zijn macht in Soera al-Qasas en benadrukt zijn tirannie en corruptie:
إِنَّ فِرْعَوْنَ عَلَا فِي الْأَرْضِ وَجَعَلَ أَهْلَهَا شِيَعًا يَسْتَضْعِفُ طَائِفَةً مِّنْهُمْ يُذَبِّحُ أَبْنَاءَهُمْ وَيَسْتَحْيِي نِسَاءَهُمْ ۚ إِنَّهُ كَانَ مِنَ الْمُفْسِدِينَ
(Verhalen: 4).
In deze sfeer vol angst, verwachting en ondraaglijke vervolging verordende Gods wijsheid en macht dat er onder de Israëlieten een kind geboren zou worden dat later hun aartsvijand en de oorzaak van hun ondergang zou worden: Mozes, vrede zij met hem.
Het verhaal van Mozes’ geboorte en opvoeding in het huis van de Farao: Het verhaal van Mozes’ geboorte en opvoeding in het huis van de Farao
In het verhaal van de geboorte van Mozes wordt het eerste teken van Gods wonderbaarlijke beheersing van het lot van Farao duidelijk, en hoe God de zaak beheert van waar mensen het niet verwachten. De moeder van Mozes, op het hoogtepunt van haar angst en verwarring over haar pasgeborene door de onderdrukking van de Farao en zijn soldaten, werd geïnspireerd door een groot en zeer vreemd goddelijk bevel, één dat alle menselijke logica te boven gaat: Om haar pasgeboren zoon in een kleine houten kist te leggen en hem in de stromende rivier de Nijl te gooien. Dit was een enorme uitdaging voor haar geloof en vertrouwen in haar Heer, hoe kon ze haar babyjongen in een onbekend lot gooien tussen de golven van de rivier? Maar ze vertrouwde op de belofte van haar Heer, die de belofte nooit breekt, om hem bij haar terug te brengen en hem een van de Boodschappers te maken.
Koranbewijs: Deze wonderbaarlijke openbaring die vrede bracht in het hart van de bange moeder staat opgetekend in Soera Taha:
وَأَوْحَيْنَا إِلَىٰ أُمِّ مُوسَىٰ أَنْ أَرْضِعِيهِ ۖ فَإِذَا خِفْتِ عَلَيْهِ فَأَلْقِيهِ فِي الْيَمِّ وَلَا تَخَافِي وَلَا تَحْزَنِي ۖ إِنَّا رَادُّوهُ إِلَيْكِ وَجَاعِلُوهُ مِنَ الْمُرْسَلِينَ
(Taha: 38).
Ze gooide hem in de rivier en zijn zus Maryam volgde zijn spoor in het geheim en keek bezorgd en vol verwachting naar zijn lot. Door Gods kracht en wijsheid haalden Farao’s dienaren hem uit de rivier en stelden hem voor aan Farao en zijn rechtvaardige vrouw, Asia. God wierp de liefde van Mozes in het hart van Asia, en zij zag licht en onschuld in het kind, en smeekte Farao om hem niet te doden, maar om hem als hun zoon te nemen, zodat hij haar en zijn oogappel zou zijn.
Hier is nog een wonder in de keten van goddelijke voorzienigheid: De zuigeling Mozes weigerde alle verzorgingen die hem door de vrouwen van Egypte werden gebracht. Zijn zus stelde voor dat zij hen een huishouden zou laten zien dat hem zou sponsoren en verzorgen, en zij stemden toe. En zo werd Mozes aan zijn moeder teruggegeven om hem in het paleis van Farao zelf te verzorgen en te voeden, waarvoor zij werd betaald, en Gods belofte om hem aan haar terug te geven en hem tot een van de Boodschappers te maken werd vervuld. Mozes groeide op in het paleis van de Farao, in glorie en gelukzaligheid, en leerde de kunst van het regeren en besturen, maar zijn hart ging uit naar de Israëlieten die buiten de paleismuren onderdrukt en geknecht werden, en hij zag met eigen ogen het onrecht dat hen werd aangedaan.
Het moordincident en de migratie naar Madin: Volwassenheid en voorbereiding op de Grote Opdracht
Toen Mozes zijn oude dag bereikte, zijn fysieke en mentale kracht volledig was, en hij in de stad liep, vond hij twee mannen die aan het vechten waren: De ene was een Bani Israëliet (zijn volk) en de andere was een Koptiër (Farao’s volk). De onderdrukte Israëliet riep om hulp en Mozes gaf de Koptiër een krachtige por, waardoor de Koptiër onbedoeld werd gedood. Mozes had spijt van zijn actie en besefte dat hij verkeerd had gehandeld, dus wendde hij zich tot zijn Heer in berouw en vergeving.
Koranisch bewijs: De Almachtige zei op de tong van Mozes, vrede zij met hem, die zijn schuld bekende en om vergeving vroeg:
قَالَ رَبِّ إِنِّي ظَلَمْتُ نَفْسِي فَاغْفِرْ لِي فَغَفَرَ لَهُ ۚ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ
(Surat al-Taqs: 16).
De Farao hoorde van het voorval en wilde hem doden als vergelding voor de Koptische. Een man aan het uiteinde van de stad (naar verluidt een gelovige van de familie van de Farao) raadde Mozes aan om snel de stad uit te vluchten, omdat de Farao en zijn mensen een plan beraamden om hem te doden. Mozes ging angstig op weg, niet wetend waarheen, maar hij vertrouwde op zijn Heer en bad: “Heer, verlos mij van het onrechtvaardige volk” (Verhalen: 21).
Mozes reisde naar het land Midian, een land buiten het rechtsgebied van de Farao. Na een moeilijke reis kwam hij bij een waterput, waar hij herders aantrof die hun kudden water gaven en twee vrouwen die hun schapen verzorgden. Mozes ging verder en gaf ze water, ging toen de schaduw in en bad tot zijn Heer. Hun vader, Profeet Shu’ayb, vrede zij met hem (of een rechtschapen man uit het volk van Midian), hoorde van Musa’s kracht en eerlijkheid, dus nodigde hij hem bij hem uit en trouwde hem met een van zijn dochters, en Musa verbleef tien jaar, waarin hij zijn bruidsschat vervulde, in een rustige omgeving ver weg van de onderdrukking van de Farao, hij leerde schapen hoeden, werd volwassen en bereidde zich voor om de grote boodschap te dragen en de tirannie te trotseren.
Openbaring en profetie: Gods toespraak en ongelooflijke wonderen
Nadat Mozes de afgesproken periode had volbracht, reisde hij met zijn volk terug naar Egypte. Op de terugweg, in een koude, donkere nacht, vlakbij de berg Tor,zag hij in de verte een vuur. Hij ging op onderzoek uit en daar was de grote ontmoeting en de directe goddelijke instructie die geen enkele andere profeet ooit had ontvangen. Zijn Heer riep hem vanaf de rechterkant van Al-Tur op de gezegende plek van de boom.
Koranbewijs: De Heilige Koran beschrijft deze majestueuze ontmoeting die het begin van Mozes’ profeetschap markeerde in Surah Taha en Al-Qasas:
فَلَمَّا أَتَاهَا نُودِيَ مِن شَاطِئِ الْوَادِ الْأَيْمَنِ فِي الْبُقْعَةِ الْمُبَارَكَةِ مِنَ الشَّجَرَةِ أَن يَا مُوسَىٰ إِنِّي أَنَا اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ (30) وَأَنْ أَلْقِ عَصَاكَ ۖ فَلَمَّا رَآهَا تَهْتَزُّ كَأَنَّهَا جَانٌّ وَلَّىٰ مُدْبِرًا وَلَمْ يُعَقِّبْ ۚ يَا مُوسَىٰ أَقْبِلْ وَلَا تَخَفْ ۖ إِنَّكَ مِنَ الْآمِنِينَ (31) اسْلُكْ يَدَكَ فِي جَيْبِكَ تَخْرُجْ بَيْضَاءَ مِن غَيْرِ سُوءٍ ۖ وَاضْمُمْ إِلَيْكَ جَنَاحَكَ مِنَ الرَّهْبِ ۖ فَذَانِكَ بُرْهَانَانِ مِن رَّبِّكَ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ ۚ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمًا فَاسِقِينَ (32)
(Surat al-Taqs: 30-32).
In deze grote ontmoeting gaf God hem twee grote wonderen als bewijs van zijn profeetschap voor Farao: Zijn staf die verandert in een zoekende slang (een grote slang), enzijn hand die wit wordt zonder enige nadelige gevolgen (stralend met licht). Hij beval hem naar de Farao te gaan om hem tot het monotheïsme van God te roepen en de Israëlieten uit zijn slavernij te bevrijden. Mozes voelde zich geïntimideerd door de grootsheid van de taak en vroeg zijn Heer om zijn broer Haroen met hem mee te sturen, omdat hij mondiger en in staat om uit te leggen, dus God verhoorde zijn gebed en maakte Haroen een profeet en minister om hem te versterken.
De grote confrontatie met Farao: Wonderen en eindeloze koppigheid
Mozes en Aäron, vrede zij met hen, keerden terug naar Egypte, gingen Farao binnen, legden hem de roep van het zuivere monotheïsme voor en vroegen hem de Israëlieten met hen mee te sturen. Maar de Farao was arrogant en koppig en vergrootte zijn tirannie, beschuldigde hen van tovenarij en verzamelde de meest bekwame tovenaars van Egypte om hen op een grote feestdag, de Dag van de Versiering, ten overstaan van een grote menigte mensen te confronteren, om zijn macht te tonen en Mozes ten overstaan van iedereen te verslaan.
Op de Versierdag ontmoette Mozes de tovenaars van de Farao. De tovenaars gooiden hun touwen en stokken en die veranderden in levende wezens met een grote optische illusie die het publiek versteld deed staan. Toen wierp Mozes zijn staf en die veranderde in een grote echte slang, die alle touwen en stokken verslond die door de tovenaars waren geworpen. Bij dit opmerkelijke wonder, dat de grenzen van menselijke magie overschreed, realiseerden de magiërs zich dat dit geen magie was, maar een waarheid van God en een goddelijke kracht, en ze knielden neer, gelovend in de Heer van Mozes en Aäron.
Koranbewijs: De Koran beschrijft het geloof van de tovenaars en hun verandering van hart in Soera Taha:
قَالُوا آمَنَّا بِرَبِّ هَارُونَ وَمُوسَىٰ
(Surat Taha: 70).
Farao was woedend over het geloof van zijn tovenaars en strafte hen streng. Hij hakte hun handen en voeten af en kruisigde hen, maar zij bleven standvastig in hun geloof en zagen de dood met zekerheid tegemoet. God zond toen een reeks tekenen (wonderen) naar Farao en zijn volk als afdoend bewijs van Mozes’ oprechtheid en als straf voor hun ongeloof en koppigheid, zodat zij zouden terugkeren. Telkens als hen een ramp overkwam, beriepen zij zich op Mozes om die van hen weg te nemen en beloofden zij te geloven en de Israëlieten te zenden, maar toen God het openbaarde, verbraken zij hun verbond en werden weer hoogmoedig.
Koranbewijs: De Koran noemt deze verzen in Soera Al-A’raf (beginnend met vers 130) en in detail in andere Soera’s:
- De zondvloed: Zware regens en overstromingen overspoelden hun land en huizen en vernietigden hun gewassen.
- Sprinkhanen: Enorme zwermen sprinkhanen aten de restanten van hun oogst op en bedierven al het andere.
- Luizen: Luizen teisteren hun lichaam en huis en veroorzaken ongemak en jeuk.
- Kikkers: Overal overstroomden kikkers, hun huizen, hun beddengoed, hun eten, hun drinken.
- Bloed: Het water van de Nijl en al het drinkwater veranderde in bloed en ze konden geen drinkbaar water vinden.
- Gebrek aan vruchten: Er is een ernstig tekort aan gewassen.
- Jaren: De hongersnood en droogte die het land teisterden.
- De hand en de stok: De twee oorspronkelijke wonderen waar Mozes mee kwam.
- Scheid de mensen: (of de stok en de witte hand)
Maar het hart van Farao en zijn volk was verhard en ze werden alleen maar arroganter en koppiger, totdat ze een punt bereikten waarop ze niet meer terug konden.
De achtervolging van de Israëlieten: Het hoogtepunt van tirannie en onvermijdelijke ondergang
Na al deze tekenen, en nadat Mozes wanhoopte aan het geloof van Farao en zijn volk, en nadat hij alle middelen van uitnodiging en waarschuwing had uitgeput, inspireerde God hem om de Israëlieten ’s nachts uit Egypte te halen. Mozes voldeed aan het bevel van zijn Heer en de Israëlieten, die naar schatting honderdduizenden in getal waren, trokken in de richting van de Rode Zee en lieten jaren van slavernij achter zich.
Farao hoorde van hun vertrek, werd woedend, voelde dat zijn koninkrijk instortte, mobiliseerde zijn grote leger met al zijn ruiterij en uitrusting en ging hen achterna met een ongekende woede en haat, vastbesloten om hen te vernietigen en hen tot de grond toe te verpletteren. Farao en zijn leger haalden Mozes en de Israëlieten in aan de oever van de Rode Zee. De Israëlieten bevonden zich in een onontkoombare situatie: De zee voor hen met zijn enorme golven en het enorme leger van de Farao achter hen, dat op hen af kwam marcheren. Wanhoop en angst grepen de harten van de Israëlieten en ze zeiden tegen Mozes: “We zijn verdoemd!” (Farao zal ons zeker vangen en vernietigen).
Maar Mozes, vrede zij met hem, was een voorbeeld van standvastigheid en absolute zekerheid van Gods overwinning. Zijn geloof wankelde geen moment en hij antwoordde hen met een geruststellend en zelfverzekerd hart, wetend dat God met hem is en hem niet zal falen:
Koranisch bewijs: De Almachtige zei in Soera al-Shu’araa, waarbij hij Gods voorzienigheid benadrukte:
قَالَ كَلَّا ۖ إِنَّ مَعِيَ رَبِّي سَيَهْدِينِ
(Dichters: 62).
Op dat cruciale moment kwam Gods wonderbaarlijke opdracht aan Mozes om met zijn staf op de zee in te slaan.
Koranbewijs: De Koran beschrijft dit wonderbaarlijke wonder, dat alleen geloofwaardig is door Gods macht, in Soera al-Shu’araa:
فَأَوْحَيْنَا إِلَىٰ مُوسَىٰ أَنِ اضْرِب بِعَصَاكَ الْبَحْرَ ۖ فَانفَلَقَ فَكَانَ كُلُّ فِرْقٍ كَالطَّوْدِ الْعَظِيمِ (63) وَأَزْلَفْنَا ثَمَّ الْآخَرِينَ (64) وَأَنجَيْنَا مُوسَىٰ وَمَن مَّعَهُ أَجْمَعِينَ (65) ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرِينَ (66)
(Dichters: 63-66).
De grote zee spleet door de kracht van God en er verscheen een droge weg tussen twee grote bergen van opgehoopt water. Mozes en de Israëlieten staken deze in vrede en veiligheid over. Toen de Farao en zijn soldaten hen volgden, gingen zij de droge weg op, en op het moment dat de laatste van hen de weg opging, sloot de zee zich op Gods bevel over hen heen, en zij verdronken allemaal, en niemand overleefde het, zodat hun vernietiging een voorbeeld voor de wereld zou zijn. Farao werd op de kust geworpen zodat de mensen het konden zien, en God bewaarde zijn lichaam om een teken te blijven voor hen die na hem zouden komen, een bewijs van het lot van de onderdrukkers en de hoogmoedigen.
Koranisch bewijs: De Almachtige zei in Surah Yunus:
فَالْيَوْمَ نُنَجِّيكَ بِبَدَنِكَ لِتَكُونَ لِمَنْ خَلْفَكَ آيَةً ۚ وَإِنَّ كَثِيرًا مِّنَ النَّاسِ عَنْ آيَاتِنَا لَغَافِلُونَ
(Yunus: 92).
[Je kunt meer lezen over het verhaal van Profeet Mozes en zijn wonderen in ons artikel op islamly.net: Het verhaal van Mozes, vrede zij met hem: De grote confrontatie, overlevingswonderen en het bevrijden van de Israëlieten van onrechtvaardigheid ](Om de mummie van de farao te zien die bewaard wordt in het Egyptisch Museum als historisch bewijs voor dit verhaal, kun je deze link bezoeken: De mummie van farao Ramses II)
Gods overwinning bevrijdde Mozes en de Israëlieten van eeuwen van slavernij en vervolging, en ze begonnen een nieuw leven van vrijheid en aanbidding van God alleen, nadat ze met hun eigen ogen hadden gezien hoe God ingrijpt om de waarheid te handhaven.
Epiloog: Tijdloze lessen in het lot van de onderdrukkers en de grootsheid van Gods macht
Het verhaal van Farao en Mozes, vrede zij met hem, is een van de rijkste verhalen in de Koran met eindeloze lessen en lessen:
- Het lot van onrecht en tirannie: Het verhaal van Farao is een voortdurende waarschuwing voor elke arrogante en tirannieke persoon die mensen onderdrukt en de aarde domineert, dat het einde van onrecht schrijnend en pijnlijk is, dat God lankmoedig is en dat goddelijke gerechtigheid onvermijdelijk zal worden vervuld.
- Absolute zekerheid van Gods overwinning: Zelfs in de donkerste en meest wanhopige omstandigheden, wanneer de zee voor je ligt en de vijand achter je staat, is de zekerheid dat God met je is de sleutel tot verlichting en overleving, en dat oprechte tawakkul opent de deuren van het onmogelijke.
- De grootsheid van Gods voorzienigheid: Hoe God dingen regelt van waar mensen het niet verwachten, de vijand van de onderdrukker in zijn eigen huis laat opstaan en hem vernietigt door de zwakste oorzaak (het water waar hij trots op was en dat hij beheerste).
- Het belang van volharding tegenover onwaarheid: Het verhaal van Mozes benadrukt hoe belangrijk het is dat profeten en predikers standvastig zijn in de waarheid, niet bang zijn voor de onderdrukking van de onderdrukkers en dat de overwinning toebehoort aan de geduldige gelovigen die vertrouwen op Gods belofte.
- Gods wonderen: Een teken van Zijn eenheid en macht: De wonderbaarlijke wonderen waarmee God Mozes ondersteunde waren overtuigende bewijzen van Gods eenheid, Zijn absolute vermogen om kosmische wetten te veranderen om Zijn dienaren te beschermen en de waarheid te handhaven, en dat elke kracht in het universum aan Zijn bevel onderworpen is.
- Vreugde na tegenspoed: Het hele verhaal is een aaneenschakeling van tegenspoed gevolgd door vreugde, om de natie te leren dat met tegenspoed gemak komt, dat overwinning komt na geduld, en dat het einde van elke tegenspoed een goddelijke zegen is.
Het verhaal van Farao is een constante getuigenis van het feit dat er geen overwinnaar is behalve Allah, dat de uitkomst voor de vromen is en dat Allah Zijn gelovige dienaren niet in de steek laat, maar hen juist bevrijdt, hen de overwinning en kracht geeft en hun vijanden vernietigt, waardoor zij een voorbeeld worden voor toekomstige generaties.
Audiosamenvatting
Wat is de belangrijkste les die het verhaal over de Farao en zijn lot jou heeft nagelaten na het zo gedetailleerd gelezen te hebben?
