Voordat hij openbaring ontving en profeet en boodschapper werd, stond Mohammed onder zijn volk bekend om zijn hoge moraal en goede kwaliteiten. In zijn jeugd was hij een rolmodel van eerlijkheid, integriteit en kuisheid, zozeer zelfs dat hij de bijnaam “Al-Amin” kreeg. Deze titel was niet zomaar een terloopse beschrijving, maar een getuigenis van een samenleving die gedomineerd werd door polytheïsme en ongeloof, voor de zuiverheid van zijn geheim en de grootsheid van zijn moraal. Wat zijn de meest opvallende kenmerken van deze zuivere jongeling die de weg vrijmaakte voor het licht van het profeetschap?
Eerlijke opvoeding en unieke ethiek
De Profeet Mohammed groeide op als wees onder de hoede van zijn grootvader Abdul Muttalib en daarna van zijn oom Abu Talib. Deze opvoeding, weg van de luxe van rijkdom die heerste in sommige Quraysh huizen, gevormd zijn karakter en bijgebracht in hem de waarden van zelfredzaamheid en nederigheid. De Profeet hield zich niet bezig met jeugdig vermaak of de heersende gebruiken van de jahiliyyah, maar onderscheidde zich door zijn zuiverheid van ziel en zijn vermijding van onzedelijkheden en gruwelijkheden, waardoor hij al vóór zijn zending het voorwerp van bewondering en waardering van zijn volk werd.
In handel en veeteelt: Ervaring en werk
In zijn jeugd hield de Profeet zich bezig met het hoeden van schapen, een beroep dat hem geduld, nederigheid en bezinning gaf, terwijl hij voor de schapen in de woestijn zorgde en Gods schepping overpeinsde. Hij reisde naar de Levant op handelsreizen met zijn oom Abu Talib en vervolgens met Khadija bint Khuwaylid (moge Allah tevreden met haar zijn) voor hun huwelijk. Deze handel was niet alleen een middel van bestaan, maar ook een leerschool waar hij de kunst van het omgaan met mensen, het nakomen van overeenkomsten en eerlijkheid bij het kopen en verkopen leerde. Hij stond bekend om zijn eerlijkheid en oprechtheid, zozeer zelfs dat de goederen die hij verkocht gezegend werden en hun winsten toenamen.
“Al-Amin: De getuigenis van zijn volk voor zijn profeetschap
De beroemdste en meest indicatieve titel van de grootsheid van zijn schepping was “Al-Amin”. Deze titel werd hem niet alleen gegeven door zijn geliefden, maar ook door zijn vijanden voor zijn missie. Ze vertrouwden hem hun geld en geheimen toe en zochten zijn wijsheid bij het oplossen van geschillen. Een van de meest prominente situaties waarin zijn eerlijkheid en wijsheid zich manifesteerden was het incident van het plaatsen van de Zwarte Steen na de herbouw van de Kaaba. Toen de stammen de eer betwistten om de Zwarte Steen op zijn plaats te zetten, draaide het bijna uit op een burgeroorlog. Ze schikten zich in de arbitrage van de eerste persoon die naar binnen ging, en de Profeet (vrede zij met hem) was de eerste die naar binnen ging. Hij vroeg om een gewaad, legde de steen in zijn hand, vroeg vervolgens de hoofden van de stammen om elk een uiteinde van het gewaad vast te houden en zij tilden het samen op, waarna hij het met zijn eigen hand op zijn plaats legde. Met deze wijze oplossing behoedde hij de Qoeraysh voor een dreigende oorlog en bewees hun zijn wijsheid en eerlijkheid waarover allen het eens waren.
Zijn gezegende huwelijk met Khadija (moge Allah tevreden met haar zijn)
Een van de belangrijkste gebeurtenissen in de jeugd van de Profeet was zijn gezegende huwelijk met Khadija bint Khuwaylid (moge Allah tevreden met haar zijn). Khadija was een succesvolle zakenvrouw, en toen ze Mohammed’s eerlijkheid en oprechtheid zag in de handel met haar, bood ze aan met hem te trouwen. Khadija was de eerste persoon die in de Profeet geloofde na de openbaring van de openbaring, en ze bleef hem steunen tot haar dood. Dit huwelijk weerspiegelt het hoge morele karakter van de Profeet en zijn vermogen om het vertrouwen en de waardering van de mensen om hem heen te winnen.
Curiositeitspact: Overwinning voor de onderdrukten
Als jonge man nam de Profeet (vrede zij met hem) deel aan het “Al-Fadoul Pact”, een verbond gesloten door een aantal Quraysh leiders in het huis van Abdullah bin Jad’an, waarin zij beloofden de onderdrukten te steunen en rechten terug te geven aan hun eigenaren, ongeacht de kosten. De Profeet (vrede zij met hem) prees deze alliantie na zijn profeetschap, zeggende: “Ik was in het huis van Abdullah bin Jadan getuige van een eed waar ik, als ik in de Islam voor zo’n eed was uitgenodigd, gehoor aan zou hebben gegeven” (Overgeleverd door al-Bayhaqi in al-Sunn al-Kubra). Deze houding bewijst dat de Profeet van jongs af aan onrecht haatte en stond voor gerechtigheid, en dat deze principes ingebakken zaten in zijn aangeboren natuur.
Epiloog: Ethiek van de Profeet vóór de Boodschap
De jeugd van de Profeet was een geurige biografie, vol van lessen en lessen. Zijn status en moraal vóór de missie waren het beste bewijs dat hij bereid was om de boodschap te dragen, aangezien zijn volk unaniem was in hun liefde en respect voor hem voordat ze geloofden in zijn profeetschap, wat een onuitwisbaar bewijs is. Zijn leven vóór het profeetschap is het beste voorbeeld dat een deugdzame moraal de basis is van alle goedheid en dat God voor Zijn boodschappen de grootste mensen kiest die eerlijk zijn in woord en daad.
Welke morele waarde is volgens jou het meest prominent aanwezig in de jeugd van de Profeet?Deel je mening in de commentaren.
