Het verhaal van Mozes, vrede zij met hem: De grote confrontatie, overlevingswonderen en het bevrijden van de Israëlieten van onrechtvaardigheid
In het boek van de grote profeten schittert het verhaal van Mozesals een van de prachtigste epen over de eeuwige strijd tussen goed en kwaad, tussen het licht van het monotheïsme en de duisternis van de tirannie. Het is een verhaal vol opmerkelijke wonderen die de natuurwetten tarten, opeenvolgende beproevingen die het geloof verfijnen, diepe lessen in volharding tegenover tirannen, absolute zekerheid van Gods overwinningen het belang van wijs leiderschap dat een onderdrukt volk naar vrijheid en waardigheid leidt. Van een kind dat geboren werd in een tijd waarin mannen buiten zijn schuld werden afgeslacht, tot een groot leider die het opnam tegen de grootste tiran in de geschiedenis, de arrogante Farao, het verhaal van Mozes is een eeuwige herinnering dat Gods overwinning onvermijdelijk zal komen voor hen die in Hem geloven, geduld hebben met Zijn bevel en hun vertrouwen in Hem stellen.
Geboorte in een tijd van slachting: De verborgen wijsheid van Gods kracht
Het verhaal van Mozes, vrede zij met hem, begon onder zeer barre omstandigheden, vol wreedheid en onrecht. De Farao van Egyptewas een tiran die goddelijkheid voor zichzelf opeiste en de Israëlieten tot slaven maakte, hen kwelde, hen gebruikte voor zware arbeid, hun pasgeboren mannelijke kinderen afslachtte en de vrouwen spaarde. Deze vervolging was het gevolg van een visioen dat de Farao in een droom zag, waarin werd aangegeven dat een uit de Israëlieten geboren kind de oorzaak zou zijn van de ondergang van zijn koning en zijn macht. In deze sfeer van angst en verwachting werd Mozes, vrede zij met hem, geboren.
De moeder van Mozes, op het hoogtepunt van haar angst en verwarring voor haar pasgeborene, werd geïnspireerd door een groot en heel vreemd goddelijk bevel, iets dat de menselijke logica te boven ging: Om haar pasgeboren zoon in een kist (een houten kist) te doen en hem in de stromende rivier de Nijl te gooien. Dit was een enorme uitdaging voor haar geloof en vertrouwen in haar Heer, hoe kon ze haar baby in een onbekend lot gooien? Maar ze vertrouwde op de belofte van haar Heer, die beloften niet breekt.
De aanwijzing: De Heilige Koran vermeldt deze goddelijke inspiratie die het hart van de bange moeder geruststelde in Soera Taha:
وَأَوْحَيْنَا إِلَىٰ أُمِّ مُوسَىٰ أَنْ أَرْضِعِيهِ ۖ فَإِذَا خِفْتِ عَلَيْهِ فَأَلْقِيهِ فِي الْيَمِّ وَلَا تَخَافِي وَلَا تَحْزَنِي ۖ إِنَّا رَادُّوهُ إِلَيْكِ وَجَاعِلُوهُ مِنَ الْمُرْسَلِينَ
(Surat Taha: 38).
Ze gooide hem in de rivier en zijn zus Maryam ging zijn spoor in het geheim volgen, uitkijkend naar zijn lot. Door de kracht en wijsheid van God pikten de dienaren van de familie van de Farao hem op uit de rivier, en door de genade van God werd Mozes grootgebracht onder de hoede van zijn gezworen vijand, in het paleis van de Farao zelf! God wierp Zijn liefde in het hart van de vrouw van de Farao, Asia, die een rechtvaardige vrouw was, en in het kind licht en onschuld zag, dus vroeg ze haar man om hem niet te doden en hem als hun zoon te nemen, zodat hij haar en zijn oogappel zou zijn.
Hier is nog een wonder: Mozes weigerde alle borstvoedsters die bij hem gebracht werden; hij wilde de borst van geen enkele vrouw accepteren. Zijn zus stelde voor dat ze hen een huishouden zou laten zien dat hem zou sponsoren en verzorgen, en ze stemden toe. En zo werd Mozes aan zijn moeder teruggegeven om hem te voeden en te verzorgen in het paleis van de Farao, waarvoor zij betaald werd, en Gods belofte om hem aan haar terug te geven en hem tot één van de Boodschappers te maken werd vervuld. Mozes groeide op in het paleis van de Farao, maar zijn hart lag bij de Israëlieten die buiten de paleismuren werden vervolgd en tot slaaf gemaakt.
Het moordincident en de migratie naar Madin: Volwassenheid en voorbereiding om de boodschap over te brengen
Toen Mozes oud en sterk was en in de stad liep, zag hij twee mannen vechten: De ene was een Israëliet (zijn volk) en de andere een Koptiër (het volk van de Farao). De onderdrukte Israëliet riep hem om hulp en Mozes stompte de koptische zo hard dat hij de koptische per ongeluk doodde. Mozes had spijt van zijn actie en besefte dat hij verkeerd had gehandeld, dus wendde hij zich tot zijn Heer in berouw en vergeving.
Bewijs: De Almachtige zei op de tong van Mozes, vrede zij met hem, die zijn schuld bekende en om vergeving vroeg:
قَالَ رَبِّ إِنِّي ظَلَمْتُ نَفْسِي فَاغْفِرْ لِي فَغَفَرَ لَهُ ۚ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ
(Surat al-Taqs: 16).
De Farao hoorde van het voorval en wilde hem doden als vergelding voor de Koptische. Een man aan het uiteinde van de stad (naar verluidt een gelovige van de familie van de Farao) raadde Mozes aan om snel de stad uit te vluchten, omdat de Farao en zijn mensen een plan beraamden om hem te doden. Mozes ging angstig op weg, niet wetend waarheen, maar hij vertrouwde op zijn Heer en bad: “Heer, verlos mij van het onrechtvaardige volk” (Verhalen: 21).
Mozes reisde naar het land Midian, een land buiten het rechtsgebied van de Farao. Na een moeilijke reis kwam hij bij een waterput, waar hij herders aantrof die hun kudden water gaven en twee vrouwen die hun schapen verzorgden. Mozes ging verder en gaf ze water, ging toen de schaduw in en bad tot zijn Heer. Hun vader, Profeet Shu’ayb, vrede zij met hem (of een rechtschapen man uit het volk van Midian), hoorde van Musa’s kracht en eerlijkheid, dus nodigde hij hem bij hem uit en huwde hem met een van zijn dochters, en Musa verbleef tien jaar, waarin hij zijn bruidsschat vervulde, in een rustige omgeving ver weg van de onderdrukking van de Farao, hij leerde schapen hoeden, werd volwassen en bereidde zich voor op de grote boodschap die hem te wachten stond.
Openbaring en profetie: Gods woorden en wonderen
Nadat Mozes de afgesproken periode had volbracht, reisde hij met zijn volk terug naar Egypte. Op de terugweg, in een koude, donkere nacht, vlakbij de berg Tor,zag hij in de verte een vuur. Hij ging op onderzoek uit en daar was de grote ontmoeting en de directe goddelijke instructie die geen enkele andere profeet ooit had ontvangen. Zijn Heer riep hem vanaf de rechterkant van Al-Tur op de gezegende plek van de boom.
Bewijs: De Heilige Koran beschrijft deze majestueuze ontmoeting die het begin van Mozes’ profeetschap markeerde in Surah Taha en Al-Qasas:
فَلَمَّا أَتَاهَا نُودِيَ مِن شَاطِئِ الْوَادِ الْأَيْمَنِ فِي الْبُقْعَةِ الْمُبَارَكَةِ مِنَ الشَّجَرَةِ أَن يَا مُوسَىٰ إِنِّي أَنَا اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ (30) وَأَنْ أَلْقِ عَصَاكَ ۖ فَلَمَّا رَآهَا تَهْتَزُّ كَأَنَّهَا جَانٌّ وَلَّىٰ مُدْبِرًا وَلَمْ يُعَقِّبْ ۚ يَا مُوسَىٰ أَقْبِلْ وَلَا تَخَفْ ۖ إِنَّكَ مِنَ الْآمِنِينَ (31) اسْلُكْ يَدَكَ فِي جَيْبِكَ تَخْرُجْ بَيْضَاءَ مِنْ غَيْرِ سُوءٍ ۖ وَاضْمُمْ إِلَيْكَ جَنَاحَكَ مِنَ الرَّهْبِ ۖ فَذَانِكَ بُرْهَانَانِ مِن رَّبِّكَ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ ۚ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمًا فَاسِقِينَ (32)
(Surat al-Taqs: 30-32).
In deze grote ontmoeting gaf God hem twee grote wonderen als bewijs van zijn profeetschap voor Farao: Zijn staf die verandert in een zoekende slang (een grote slang), enzijn hand die wit wordt zonder enige nadelige gevolgen (stralend met licht). Hij beval hem naar Farao te gaan om hem tot het monotheïsme van God te roepen en de Israëlieten uit zijn slavernij te bevrijden. Mozes had ontzag voor de grootsheid van de taak en vroeg zijn Heer om zijn broer Haroen met hem mee te sturen, omdat hij welsprekender was en in staat om uit te leggen, dus God verhoorde zijn gebed en maakte Haroen tot profeet en zijn dienaar.
De grote confrontatie met Farao: Wonderen en eindeloze koppigheid
Mozes en Aäron, vrede zij met hen, keerden terug naar Egypte, gingen Farao binnen, legden hem de oproep van het monotheïsme voor en vroegen hem om de Israëlieten met hen mee te sturen. Zij legden hem bewijzen en wonderen voor die hun oprechtheid en profeetschap bewezen, maar de Farao werd arrogant en koppig, beschuldigde hen van hekserij en ontbood de grote tovenaars van Egypte om hen te confronteren.
Op de Versierdag, een grote feestdag voor de Egyptenaren, ontmoette Mozes de tovenaars van de Farao voor een grote menigte mensen. De tovenaars gooiden hun touwen en stokken, en ze veranderden in levende wezens in een grote optische illusie die het publiek verbaasde. Toen gooide Mozes zijn staf, en die veranderde in een grote echte slang, die alles verslond wat ze gooiden (en alle touwen en stokken verslond die de tovenaars gooiden). Bij dit opmerkelijke wonder dat de grenzen van de magie overschreed, realiseerden de tovenaars zich dat dit geen menselijke magie was, maar een waarheid van God en een goddelijke kracht, en ze knielden neer, gelovend in de Heer van Mozes en Aäron.
Bewijs: De Koran beschrijft het geloof van de tovenaars en hun verandering van hart in Soera Taha:
فَأُلْقِيَ السَّحَرَةُ سُجَّدًا قَالُوا آمَنَّا بِرَبِّ هَارُونَ وَمُوسَىٰ
(Surat Taha: 70).
Farao was woedend over het geloof van zijn tovenaars en strafte hen streng. Hij hakte hun handen en voeten af en kruisigde hen, maar zij bleven standvastig in hun geloof. God zond toen negen tekenen (opeenvolgende wonderen) naar het volk van Farao als straf en bewijs van Mozes’ oprechtheid, zodat zij zich van hun ongeloof zouden afkeren. Deze verzen bevatten:
- De zondvloed: Zware regens en overstromingen overspoelden hun land en huizen.
- Sprinkhanen: Enorme zwermen sprinkhanen eten hun gewassen op en bederven hun landbouw.
- Luizen: Luizenplaag in hun lichaam en huis.
- Kikkers: Kikkers zijn overal, in hun huizen, ze eten en drinken.
- Bloed: Het water van de Nijl en al hun water veranderde in bloed.
- Hun bezittingen vernietigen: Hun geld en bezittingen vernietigen.
- Gebrek aan vruchten: Gebrek aan gewassen en overvloed.
- Droogte: Onvruchtbaarheid en droogte.
- Scheid de mensen: (of de stok en de witte hand)
Telkens als hen een ramp overkwam, riepen ze Mozes aan om het van hen weg te nemen en beloofden ze te geloven en de Israëlieten te sturen, maar toen God het van hen wegnam, verbraken ze hun verbond, werden arrogant en keerden terug naar hun tirannie.
Exodus en de bevrijding van de Israëlieten: Het wonder van de scheiding van de zee en de vernietiging van de onderdrukkers
Nadat Mozes, vrede zij met hem, wanhoopte aan het geloof van Farao en zijn volk, en nadat hij alle middelen van uitnodiging en waarschuwing had uitgeput, inspireerde God hem om de Israëlieten ’s nachts mee te nemen en Egypte vermomd te verlaten. Mozes voldeed aan het bevel van zijn Heer en de Israëlieten, die naar schatting honderdduizenden in getal waren, vertrokken in de richting van de Rode Zee.
Farao hoorde van hun vertrek en verzamelde zijn grote leger, waaronder zijn beste ridders en soldaten, en ging hen achterna in woede en haat, vastbesloten om hen te vernietigen. Toen Mozes en de Israëlieten de oever van de Rode Zee bereikten, zagen ze Farao’s machtige leger achter hen en de woeste zee voor hen, en er was geen ontkomen aan. Wanhoop en angst grepen de harten van de Israëlieten en ze zeiden tegen Mozes: “We zijn verdoemd!” (Farao zal ons vangen en vernietigen).
Maar Mozes, vrede zij met hem, was vast overtuigd van Gods overwinning en zijn geloof wankelde geen moment, zodat hij met een gerust en overtuigd hart tot hen zei:
Bewijs: De Almachtige zei in Soerat al-Shu’araa:
قَالَ كَلَّا ۖ إِنَّ مَعِيَ رَبِّي سَيَهْدِينِ
(Soera al-Shu’araa: 62).
God inspireerde Mozes om met zijn staf op de zee in te slaan.
Bewijs: De Almachtige zei in Soerat al-Shu’araa, waarin hij dit wonderbaarlijke wonder beschreef:
فَأَوْحَيْنَا إِلَىٰ مُوسَىٰ أَنِ اضْرِب بِعَصَاكَ الْبَحْرَ ۖ فَانفَلَقَ فَكَانَ كُلُّ فِرْقٍ كَالطَّوْدِ الْعَظِيمِ (63) وَأَزْلَفْنَا ثَمَّ الْآخَرِينَ (64) وَأَنجَيْنَا مُوسَىٰ وَمَن مَّعَهُ أَجْمَعِينَ (65) ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرِينَ (66)
(Soera al-Shu’araa: 63-66).
De zee splitste zich door Gods kracht en werd een droge weg tussen twee grote waterbergen, waardoor Mozes en de Israëlieten in vrede en veiligheid overstaken. Toen de Farao en zijn soldaten hen volgden, gingen zij de droge weg op en toen hun binnenkomst voltooid was, sloot de zee zich op Gods bevel over hen en verdronken zij allen, waardoor hun ondergang een voorbeeld voor de wereld werd en het bewijs van het einde van onderdrukking en tirannie. God bewaarde het lichaam van Farao als een teken voor hen die hem volgden, zodat de mensen het lot van de hoogmoedigen konden zien.
Epiloog: Tijdloze lessen uit het verhaal van de profeet
Het verhaal van Mozes, vrede zij met hem, is een van de rijkste verhalen in de Koran met eindeloze lessen en lessen:
- Volharding tegenover tirannen: Hoe het ware geloof zijn bezitter onwankelbare kracht geeft tegenover de macht van de onderdrukkers, dat het goede superieur is aan het kwade, en dat onrecht, hoe lang het ook duurt, een onvermijdelijk einde heeft.
- Absolute zekerheid van Gods overwinning: Zelfs in de donkerste en meest wanhopige omstandigheden, wanneer de zee voor je ligt en de vijand achter je staat, is de zekerheid dat God met je is de sleutel tot verlichting en overleving, en dat oprechte tawakkul opent de deuren van het onmogelijke.
- Het belang van wijs leiderschap en geduld met volgelingen: Mozes’ leiderschap over de Israëlieten, ondanks hun koppigheid, zwakke geloof en veelvuldig gemopper, laat het belang zien van een leider die zijn volk opricht en leidt met geduld, wijsheid en mededogen.
- De gevolgen van arrogantie en koppigheid: Het verhaal van Farao en zijn soldaten is een voortdurende waarschuwing voor de gevolgen van arrogantie tegen de waarheid, vasthouden aan leugens en het niet reageren op Gods duidelijke tekenen.
- Gods wonderen: Een teken van Zijn eenheid en macht: De wonderbaarlijke wonderen waarmee God Mozes ondersteunde waren overtuigende bewijzen van Gods eenheid en Zijn absolute vermogen om kosmische wetten te veranderen om Zijn dienaren te beschermen en de waarheid hoog te houden.
- Vreugde na tegenspoed: Het hele verhaal is een aaneenschakeling van tegenspoed gevolgd door vreugde, om de natie te leren dat met tegenspoed gemak komt, en dat overwinning komt na geduld.
Het verhaal van Mozes, vrede zij met hem, is het verhaal van de eeuwige strijd tussen goed en kwaad, tussen rechtvaardigheid en onrechtvaardigheid, en benadrukt altijd dat de uitkomst voor de vromen is, en dat de Almachtige God Zijn gelovige dienaren niet in de steek laat, maar hen bevrijdt en hen overwinning en kracht schrijft, en hun vijanden vernietigt.
Wat is de belangrijkste les die je van het verhaal van Mozes hebt geleerd nadat je het zo gedetailleerd hebt gelezen?
